پهنه بندی خطر زمین لغزش با استفاده از مدل های ارزش اطلاعاتی، تراکم سطح و lnrf درحوضه چالکرود

یکی از انواع فرآیندهای حرکت های دامنه ای که خسارت های مالی وجانی فراوانی را بر زندگی انسان ها وارد می نماید، پدیده زمین لغزش است.وجود عواملی از قبیل مستعد بودن ناهمواری ها از نظر منشاءساختمانی ودینامیک، قطع درختان جنگل وبهره برداری های مفرط از آن ها،رعایت نکردن اصول فنی در احداث ونگه داری جاده های جنگلی وروستایی،عدم اعمال مدیریت صحیح و بهره برداری اصولی از منابع موجود، سبب شده است که هر ساله خسارت های زیادی بر سکونت گاه های روستایی،فعالیت های ساختمانی وزراعی، به ویژه باغ های مرکبات وچای وارد شوند.این مسائل، لزوم پهنه بندی خطر زمین لغزش را به عنوان اولین مرحله در مدیریت صحیح محیطی این پدیده روشن می سازد.به این منظور ابتدا لایه های اطلاعاتی برخی از عوامل مهم تأثیرگذار در وقوع زمین لغزش از قبیل سنگ شناسی،شیب،ارتفاع،نوع استفاده فعلی از زمین، فاصله از گسل و فاصله از آبراههتهیه ورقومی شدند.سپس با استفاده از تفسیر عکس های هوایی و عملیات میدانی، کلیه لغزش های موجود در حوزه،شناساییوبه صورت نقشه ارائه شدند.از تلفیق نقشه های عامل با نقشه زمین لغزش ها،درصد لغزش در واحدهای مختلف هر نقشه به دست آمد وبامحاسبه lnrf ترکم سطح، ارزش اطلاعاتی وزن هر یک از عوامل تعیین شد.در نهایت نقشه پهنه بندی خطر زمین لغزش با ادغام لایه های مختلف وزنی در مدل های مختلف، حاصل شد. درستی یابی مدل ها با  انتخاب یک زیرحوزه به عنوان شاهد و اعمال وزن به دست آمده برای هر کدام از مدل ها در شاهد، برای بقیة حوزه بدون استفاده از نقشة پراکنش زمین لغزش ها صورت گرفت. نتایج حاصلاز این بررسی نشان می دهد که بیش ترین سطح لغزش در واحدهای سنگ شناختی pdr و js به علت وجود لایه های مارن،رسو سیلتودر طبقه شیب 50-30ودر ارتفاع 2500- 2000 متربه وقوع پیوسته است.از طرف دیگر طبقه کاربری مرتع، طبقه بندی فاصله از آبراهة 300-0 متروفاصله از گسل 1000-0 بیش ترین ناپایداری ها را به خود اختصاص می دهند.این تحقیق نشان می دهد که در مدل تراکم سطح، حدود 79درصد ودر مدل lnrf، حدود 63درصد ودر مدل ارزش اطلاعاتی، حدود 66درصد از حوزه مورد مطالعه در محدوده استعداد خطر لغزش بالا قرار می گیرند.